29.07.2025

Birçoğumuzun çocukken hayalini kurduğu ilk meslektir, itfaiyecilik. Yaptıkları işi anlatırken göklere çıkardığımız, kahramanlıklarını saymakla bitiremediğimiz bu emekçiler, gerçek hayatın en ağır yüklerinden birini omuzluyor. Ancak onların övgüden önce anlaşılmaya ve taleplerinin karşılanmasına ihtiyacı var.

Bugün, Bursa Orhaneli’nde çıkan yangına müdahale ederken kalp krizi geçirerek yaşamını yitiren üyemiz, itfaiye işçisi Ramazan Şaşkın’ı, ve Eskişehir Seyitgazi’deki yangına müdahale ederken hayatını kaybeden orman işçileri ile AKUT gönüllülerini saygıyla anıyoruz. Ailelerine, çalışma arkadaşlarına ve tüm sevenlerine başsağlığı ve sabır diliyoruz.

Her yıl tekrarlanan ama hâlâ önlem alınmayan orman yangınları artık birer doğa felaketi değil, göz göre göre gelen iş cinayetleridir. Bu yangınlarda, yine en ağır bedeli emekçiler ödedi. İşçi sağlığı ve güvenliği önlemleri alınmadan, uygun ekipman sağlanmadan yangının ortasına gönderilen işçiler ve gönüllüler, bu ihmaller zincirinin kurbanı oldular.

İtfaiyecilik, risk düzeyi en yüksek meslek gruplarından biridir. Ancak ne yazık ki bu mesleğe uygun nitelikte koruyucu ekipman, ergonomik ve güvenli araçlar, dinlenme ve vardiya düzenlemeleri eksik ya da standart dışı olmaya devam ediyor. Tüm bunlar, itfaiyecileri hem fiziksel hem ruhsal açıdan yıpratıyor.

İtfaiyeciler; sanayi ve bina yangınlarından doğal afetlere, trafik kazalarından intihar girişimlerine, kimyasal, biyolojik, radyolojik tehlikelere kadar geniş ve tehlikeli bir görev alanında çalışıyor. Aynı zamanda yangın önleyici denetimlerden halkın eğitilmesine kadar birçok alanda hizmet veriyorlar. Ancak bu hayati görevleri ifa eden emekçiler, yüksek ısıya, duman zehirlenmelerine, kimyasal risklere ve fiziki travmalara maruz kalmanın yanı sıra yoğun stres ve psikolojik yıpranmayla karşı karşıya. Travma Sonrası Stres Bozukluğu (TSSB), kalp hastalıkları ve meslek kaynaklı kanser vakaları bu alanda oldukça yaygın. Aynı şekilde orman yangınlarına müdahale eden mevsimlik orman işçileri ve gönüllüler, güvencesiz, eğitim ve donanımdan yoksun şekilde görevlendirilmekte, canları pahasına ormana girerken ne ekipmanları ne de hakları güvence altına alınmaktadır. Bu nedenle, görev başında hayatını kaybeden emekçilerin anısını yaşatmak ve bir daha bu kayıpların yaşanmaması için şunların altını çiziyoruz:

• Kişisel koruyucu donanım, teknik ekipman ve haberleşme sistemleri modernize edilmeli, standartlara uygun hale getirilmelidir.
• Eşit ve güvenceli çalışma koşulları sağlanmalıdır.
• Yangın söndürme ve kurtarma araçları, haberleşme cihazları ve solunum destek sistemleri modernize edilmeli, periyodik bakım ve testler zorunlu kılınmalıdır.
• Çalışma ortamları iyileştirilmeli, vardiya süreleri ergonomi ve sağlık açısından uygun şekilde yeniden düzenlenmelidir.
• Travma, stres ve meslek kaynaklı psikolojik etkiler için kurumsal psikolojik destek mekanizmaları oluşturulmalı ve yaygınlaştırılmalıdır.
• Sözleşmeli, taşeron ya da mevsimlik çalışan orman işçilerine kadro verilmeli, güvenceli istihdam sağlanmalıdır.

İtfaiye hizmeti, doğrudan insan yaşamını etkiler. Bu hizmetin niteliği, verilen ekipmandan haklarına kadar her detayda şekillenir. Ateşle aramızda duran bu sessiz kahramanların hayatı da en az müdahale ettikleri yangınlar kadar önemlidir.

Görev başında hayatını kaybeden emekçileri unutmayacağız. Onları yalnızca anmakla kalmayacak, taleplerinin takipçisi olacağız.